over mij
In het jaar waar de eerste succesvolle maanlanding plaats vond, waarbij Neil Armstrong als eerste mens voet op de maan zette, zag ik het eerste levenslicht. Ik heb het dan over het jaar 1969. Op 2 oktober ben ik geboren in Schildwolde. Een dorpje in de provincie Groningen.
Opgroeien in de jaren zeventig en tachtig betekende veelal opgroeien in een traditioneel gezin waar vader werkte en moeder thuis bleef en voor de kinderen zorgde. Veel van de ouders van toen waren de kinderen die rondom de 2e wereldoorlog geboren waren. Deze generatie had van hun ouders de les meegekregen van opbouwen. Niet lullen maar poetsen. Over emoties en gevoelens sprak je niet. Zo ook bij ons in het gezin niet.
Op mijn 18e ging ik op eigen benen staan. Of beter gezegd op gezamenlijke benen. Samen met mijn toenmalige verkering ging ik wonen in Assen, de stad van Bartje (ik bid niet veur brune bonen). Een beetje afstand van de familie om te oefenen hoe dat is om op jezelf te wonen. We dachten met z'n tweeën de hele wereld aan te kunnen en samen oud te worden. Dit mocht uiteindelijk tien jaar duren.
In 1997 gingen we samen op reis naar Portugal, de Algarve. Voor het eerst vliegen. Wat een avontuur. Ik vond het allemaal doodeng. Deze ervaring van buiten mijn comfortzone maakte echter dat ik bij terugkomst mijn vleugels in mijn eentje durfde uit te steken. Het leven dat we samen leidden, klopte helaas niet meer. De nieuwsgierigheid naar wat het leven te bieden heeft was aangeboord.
Het begon met een groot zwart gat, niet wetende hoe het in mijn eentje te rooien. Via de huisarts kwam ik bij een fijne maatschappelijk werker terecht. Met hulp van hem kwam er weer een beetje structuur in mijn leven terug. Vervolgens ben ik deel gaan nemen aan een wekelijkse bijeenkomst van Emotioneel Lichaamswerk (ELW). Tijdens deze bijeenkomsten werd ik me er bewust van dat ik in een harnas leefde waarin niets gevoeld mocht worden. Zolang ik geen gevoel toelaat kan ik niet geraakt worden en houd ik mezelf staande. Gelukkig ontstonden er langzaamaan barstjes in mijn harnas waar gevoelens en emoties door heen mochten sijpelen. Uiteindelijk heb ik 2 jaar lang ELW gevolgd waarbij ik me steeds meer kon openen voor het echte Leven. In die periode is mijn passie voor persoonlijke ontwikkeling ontstaan.
Eind 2000 ben ik voor een jaar verhuisd naar Gran Canaria. Het werd een ervaring met hoogte- en dieptepunten. Wederom gaf het buitenland me een spurt als het gaat om persoonlijke groei. Na terugkomst wilde ik meer betekenis geven aan mijn werk. Ik heb me toen laten omscholen tot psychiatrisch verpleegkundige. Tijdens de opleiding ging het niet anders dan over proces, zelfreflectie en bewustwording. Door de diversiteit van de verschillende leer- en werkplekken heb ik veel ervaring mogen opdoen op een heel breed vlak: o.a. eetstoornis, Korsakov, verslaving, vertekend zelfbeeld, angststoornis, depressie, schizofrenie, psychoses. Daarnaast heb ik mogen leren over groepsdynamica en sekse-specifieke hulpverlening. Na de psychiatrie heb ik nog een aantal jaren gewerkt in de palliatieve zorg. Een intensieve periode met waardevolle herinneringen. In het ontmoeten van de dood zit zoveel Leven.
Naast het werken in de zorg startte ik in 2014 met mijn eigen onderneming gericht op persoonlijke ontwikkeling en bewustwording. Het eerste stilteweekend die ik organiseerde was een bijzondere ervaring en smaakte gelijk naar meer. Ook het geven van coaching en Reiki begon zijn vorm aan te nemen. Door de jaren heen loopt het aanbod en de locaties mee met mijn eigen pad. We zijn inmiddels 10 jaar verder. Iemand anders tot een bepaald inzicht of bewustwording zien komen, kleurt mijn dag op een mooie manier.
Mijn visie is dat het van essentieel belang is voor een ieder om een stevige, eigen basis te hebben zodat je je staande kunt houden in deze hectische en onzekere tijden. Daarnaast is het van wezenlijk belang om een veilige en betrouwbare groep mensen om je heen te hebben zodat je support voelt, waardoor je de bevestiging voelt dat jij belangrijk bent en er toe doet. Mijn missie is om ondersteunend te zijn voor diegene die nieuwsgierig is naar zijn eigen ontwikkeling en hier bewuster mee om wil gaan.
Zelf heb ik vaak mogen ervaren hoe fijn en belangrijk het is als er zo nu en dan iemand met je meewandelt. Iemand die neutraal meekijkt, je niet stuurt, de juiste vragen weet te stellen of op het juiste moment de stilte zijn werk laat doen. Dit wil ik ook graag voor jou zijn. Een stukje met je meewandelen en er voor je zijn!
